Miss Perfect
Wie mij al wat langer kent weet dat ik vroeger een enorme perfectionist was. Als iets niet mooi of goed genoeg was, dan deed ik het net zolang over totdat het wel goed was. In mijn ogen dan.
Mijn collega’s of familieleden hadden dan allang gezegd dat ik pietluttig werd, dat het zo ook wel kon. Ik was het er niet mee eens. Alles in mij ging dan in de weerstand. Zij konden toch ook wel zien dat het zo niet goed genoeg was?
Je merkt het al, er kwam een omslagpunt.
Op een woensdagmiddag in 2010 zat ik voor de tv naar Oprah te kijken. Een vrouw van ergens in de dertig vertelde dat ze wilde scheiden van haar man. Oprah vroeg waarom. Haar man accepteerde haar niet zoals ze was, omdat ze altijd zo perfect wilde zijn.
Ik moest nog een keer goed luisteren. Haar man accepteerde haar niet zoals ze was. Dat stuk begreep ik nog wel. Maar dat hij haar niet kon accepteren omdat ze altijd zo perfect wilde zijn? Euhh…
Gelukkig kwam de man ook aan het woord.
Zijn vrouw was volgens hem zo gericht op het perfecte huis, het perfecte gezin, dat ze vergat waar het werkelijk om ging: hun Liefde voor elkaar en dat hij haar altijd al perfect vond zoals ze was.
Hij baalde dat ze de laatste jaren zoveel bezig was met de buitenwereld dat ze daardoor niet echt meer samen konden genieten. Hij was niet meer het belangrijkste voor haar.
Ze richtte zich alleen maar op zichzelf.
Ze maakte zich voortdurend druk om het huis, of dat wel goed genoeg was opgeruimd. Of hun kleding wel mooi was gestreken. Of hij wel de juiste kleren aan had. Of hij zich wel had gescheerd. Of hij zijn haar wel had gekamd. Of zijn schoenen wel netjes op een rij stonden. Of het wc-papier wel goed hing.
Zijn vrouw besteedde hier uren aan, terwijl hij ‘s avonds op de bank op haar zat te wachten tot ze eindelijk eens bij hem kwam zitten. Hij vond dat zijn vrouw voorbij ging aan wat echt belangrijk was: hun relatie.
Poe, dacht ik. Hij heeft een punt. Ik besteed ook te veel tijd aan zaken die compleet nutteloos zijn. Een spelfout, een foto die net niet mooi is uitgesneden en opnieuw moét. Een huis dat altijd netjes moet zijn. Ik schrok ervan hoeveel tijd en energie ik kwijt was aan mijn eigen perfectionisme.
De man had een belangrijke boodschap waardoor ik anders naar perfectie kon kijken. Ik deel mijn inzichten graag met je:
1. Perfectionisme is egoïstisch.
Denk maar eens aan al die mensen die je kan helpen of die je iets kunt geven als je het los zou laten.
2. Perfectionisme zegt:
We gaan het pas doen als het helemaal goed is. Als het af is, mooi genoeg is, duidelijk is, als er voldoende geld is. Als alles meewerkt en alle omstandigheden perfect zijn. Dán kunnen we pas doen wat we willen en gelukkig zijn.
Weet dan:
Perfectionisme is een slimme manier van je brein om je ergens vanaf te houden, om de aandacht ergens vanaf te leiden, om maar niet te beginnen. Je legt de lat niet hoger, maar juist lager.
Want voorbij dat perfectionisme kun je lekker aan de gang gaan, doen wat je echt leuk vindt. En dat is veel perfecter, toch?
